تبیان، دستیار زندگی

به مناسب ولادت حضرت زینب علیها السلام و روز پرستار

پرستاران، همنشین ابراهیم خلیل می شوند

پنجم جمادی الاولی، سالروز ولادت شیرزن صحرای کربلا، زینب کبراست. او که توانست با پیام رسانیِ شایسته، از بازماندگان حادثه جان سوز عاشورا نیز به نیکویی پرستاری کند و لقبِ «بزرگ پرستار همیشه تاریخ» را زیبنده خود کند. این روز مبارک، از سال ها پیش، «روز پرستار» نامیده شده است. او که با دستان نوازشگر و قلب مهربان خود، درد بیمار را تسکین می بخشد و به او نوید حیاتی دوباره می دهد. باید قدر او را دانست و به او و حرفه مقدسّش احترام گذاشت.
عکس نویسنده
عکس نویسنده
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
پرستاران، همنشین ابراهیم خلیل می شوند
همه ی ما انسان ها از دوران تولد تا زمان پیری، نیازمند پرستاری، دلجویی، دلگرمی و عطوفت انسانی بوده و هستیم و هیچ کسی نیست که خود را از این امر مستثنی بداند.
سخن از پرستاری و دلجویی به میان آمده است، فرشتگانی زمینی که در مسیر پر فراز و نشیب بیمار قدم به قدم با او همراه هستند و جان و روح زخم خورده او را تسلی می دهند.
همه ی ما در طول حتماً گذرمان به بیمارستان و دکتر و پرستار و شب ماندن در بیمارستان افتاده است.
شرایط سختی است، شرایطی که حتی اگر جسم آدمی هم مشکل اصلی باشد اما روح او در این شرایط شکننده تر و حساس تر است و نیازمند همدردی و مراقبت های ویژه و خاص است.
در این موقعیت ها رفتار و نوع برخورد پرستاران با مریض و مراجعه کننده بسیار بسیار مهم و قابل توجه است چرا که او باید مراقب رفتارهایش باشد؛ مبادا که بیمار دلگیر شود. زیرا بیمار در راه پر فراز و نشیب بیماری به روحیه ای قوی و پابرجا شدیدا احتیاج دارد.
پیامبر(صلی الله و علیه وآله) در این رابطه می فرمایند: کمال عیادت بیمار (مراقبت از بیمار) این است که یکی از شما دست بر چهره یا دست او نهد و با او احوالپرسی کند. به او بگوید چگونه صبح و یا شب نمودی؟  (1)
مریض در غم و رنجی فراوان دست و پا می زند، سزاوار نیست بار غم او را با اذیت کردنش بیشتر کنیم؛ لاتؤذوه و لاتضجروه؛ بیمار را اذیت نکنید و به او فشار وارد نیاورید. (2)
روح بیمار در این شرایط از زاویه درد و رنج به زندگی و روزگار و افراد اطرافش نگاه می کند، پرستار متعهدی که خود از سلامت روانی کامل برخوردار است مونس تنهایی ها، رنج ها و تحولات روحی بیمار می شود، در این لحظات کمیاب دست بیمار را می گیرد و او را در این شرایط سخت به آرامش دعوت می کند؛ لبخند و لحن آرام یک پرستار تسکین دهنده ی بسیاری از دردهای بیمار است.
بیمار با شرائط سختی دست و پنجه نرم می کند: تلخی دارو، سختی تنهایی، فشار درد و ... در این شرایط گاهی بیمار روحیه خود را می بازد و تصویر سلامتی اش را در آینه مبهم می بیند و از خود می پرسد آیا شفا پیدا می کنم؟


این جاست که وظیفه و مسئولیت خطیر پرستاران بار دیگر رنگ و بوی دیگری می گیرد، آن ها می توانند نقش مهمی را در تقویت روحیه بیمار داشته باشند؛ پیامبر(صلی الله و علیه وآله) فرمود: اذا دخلتم علی المریض فنفسوا له الاجل فان ذلک لا یرد شیئا و هو یطیب النفس: هنگامی که بر بیمار وارد شدید او را به زنده ماندن امیدوار کنید. این سخن - هر چند - قضا را رد نمی کند ولی روح را شادمان می کند. (3)
پرستاری، حرفه ای مقدّس و ارزشمند است؛ به طوری که رسول خدا صلی الله علیه و آله پرستار را در قیامت، همنشین ابراهیم خلیل می داند و می فرماید: «من قام علی مریض یوما ولیلة بعثه الله مع ابراهیم الخلیل فجاز علی الصراط کالبرق الخاطف اللامع; کسی که یک شبانه روز از بیماری پرستاری کند، خداوند او را با ابراهیم خلیل علیه السلام محشور خواهد کرد و او همانند برق خیره کننده و درخشان از صراط عبور می کند .» (4)

کلام آخر

همه ی ما نسبت به نعمات باید شکرگزار باشیم. شغل پرستاری یکی از نعمات ارزشمندی است که باید از جانب مردم و مسئولین مورد توجه و احترام قرار بگیرد؛ باید نسبت به حقوق مادی و معنوی آن ها همت گمارده شود و حقوق آن ها در حد بضاعت برآورده شود.

پی نوشت:
1- مکارم الاخلاق، ص 359 . 
2- همان.
3- مستدرک الوسائل، ج 2، ص 154 . 
4- وسائل الشیعه، ج 16، ص 344 . 

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.